Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν

0
47

Από μετριοπαθής «Ισλαμοδημοκράτης» που στήριζαν και χειροκροτούσαν οι Δυτικοί, σε ταραχοποιό που θέλει να γίνει σουλτάνος στη θέση του σουλτάνου Μωάμεθ του Πορθητή… Η πολιτική σταδιοδρομία του 66χρονου σήμερα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ταραχώδης, κινηματογραφική, και φανερώνει και μια μακρά διαδρομή στην ψυχοσύνθεσή του. Θα έλεγε κανείς ότι η επιτυχία «μέθυσε» τον Ερντογάν, ο οποίος δεν είναι πια «ο μεταρρυθμιστής και δημοκράτης» διωκόμενος από τους Κεμαλικούς δήμαρχος Κωνσταντινούπολης, αλλά ένας αυταρχικός και απολυταρχικός ηγέτης που δε θα διστάσει να επέμβει σε χώρες της ευρύτερης περιοχής (Συρία, Ιράκ, Λιβύη) αλλά και να προκαλέσει συγκρούσεις (Ισραήλ, Ελλάδα, Αίγυπτος, Κύπρος αλλά και Σαουδική Αραβία) για να παραμείνει πάση θυσία στην εξουσία και να εξυπηρετήσει το μαξιμαλιστικό μεγαλοϊδεατικό του όραμα (λχ. «γαλάζια πατρίδα»). 

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Κωνσταντινούπολη, 26 Φεβρουαρίου 1954) είναι πρωθυπουργός από το 2003 έως το 2014 και πρόεδρος της Τουρκίας από τον Αύγουστο του 2014 και από τη στιγμή που πρωτοανέλαβε την εξουσία έχουν αλλάξει πολλά και στον ίδιο και την Τουρκία. Δείχνει να έχει ως πρότυπό του τον Μωάμεθ τον Πορθητή, απαξιώνοντας, αργά αλλά σταθερά, τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, τον θεμελιωτή της σύγχρονης κοσμικής τουρκικής δημοκρατίας. Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί δεν είναι μόνο μια πρόκληση έναντι της Ελλάδας και της Δύσης, αλλά και σαφές μήνυμα στο εσωτερικό για τον περιορισμό του κοσμικού κράτους, αλλά και των δημοκρατικών ελευθεριών. Ο τούρκος πρόεδρος μπορεί να καυχιέται ότι «ξεδόντιασε» το κεμαλικό κατεστημένο, εκφραστής του οποίου ήταν ο στρατός, ειδικά μετά το «βολικό» γι’ αυτόν αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, και μέχρι πρόσφατα φάνταζε πανίσχυρος, ωστόσο ο νεποτισμός, η διαφθορά και η ύφεση της τουρκικής οικονομίας, που επιτάθηκε μετά και την πανδημία του κορωνοϊού, τον κατατρύχουν. 

Πριν διατελέσει πρωθυπουργός της χώρας για τρεις συνεχόμενες θητείες, υπηρέτησε και ως δήμαρχος Κωνσταντινούπολης (1994 – 1998). Υπήρξε ο ιδρυτής και πρώτος αρχηγός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Με τη νίκη του στις προεδρικές εκλογές τον Αύγουστο του 2014 ο Ερντογάν έγινε ο πρώτος Τούρκος πρόεδρος που εκλέχθηκε από το λαό, μετά τον Αμπντουλαχ Γκιουλ. “Στήριγμα” προς αυτή την κατεύθυνση οι παραγκωνισμένοι Τούρκοι της υπαίθρου, μακριά από την εξευρωπαϊσμένη ελιτ Τούρκων όπως των παραλίων της Μικράς Ασίας, οι οποίοι αισθάνονταν “ριγμένοι”. Και μετά την ανάρρησή του κόμματός του στην εξουσία (AKP, Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης) βρήκαν στον “ήλιο μοίρα” οικονομικά και κοινωνικά. 

Ο Ερντογάν είναι γνωστός για τις συντηρητικές του θέσεις στο θέμα των σχέσεων Κράτους και Ισλαμικής θρησκείας, οι οποίες οδήγησαν στις αιματηρές διαδηλώσεις στην Τουρκία το 2013, την υιοθέτηση των θέσεων του Νέο-Οθωμανισμού στην εξωτερική πολιτική, τη σύγκρουσή του με τον Στρατό της χώρας και την αναπτυξιακή του οικονομική πολιτική, που τον βοήθησε να έχει μια άνετη πολιτική επικράτηση στις συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις. Επί των ημερών του η Τουρκία ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 45 χρόνια μετά το πρώτο αίτημα της για αυτό.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.