Ποτέ δεν είχα αναλογιστεί τι μεγάλη ευθύνη σκέψης θα έχει να κάνει με ένα ξέχωρο άτομο που έρχεται και σε βρίσκει,στην πιο κατάλληλη στιγμή της ζωής σου .
.
Πάντα θα παρατηρώ και θα εφαρμόζω εκείνα τα μέτρα και τα σταθμά ,που ικανοποιούν εμένα και αναλογούν σ ευθύνες και των δύο ,για ίσο καταμερισμ τους και κυρίως για από κοινού συμβίωση συναισθημάτων .
Σε χώρο και σε χρόνο,άρτια υπολογιζόμενο και άμεσα ενδιαφερόμενο,περιβάλλον καθώς και οι ουσιαστικές εξελίξεις και διαδρομές ,κρίνονται από τις υπάρχουσες και παρούσες ,σταδιοδρομίες μας και πορείες μας.
Τηρούμε να αντέξουμε και παρατηρούμε εκείνους τους κανόνες και τους κώδικες επικοινωνίας,ούτως ώστε να δούμε και να καταλάβουμε,να καταννοήσουμε και να συμπαρασταθούμε ο ένας στον άλλον.
Στιγμιαίες απολαύσεις της ζωής,δεν υποκινούν τα νήματα της θέλησης και της συνεύρεσης,παρά εκείνης της δικαιολογημένης λαχτάρας και προσμονής,μη βρισκόμενου χρόνου και χώρου,για δικαιολογίες αμέτρητες .
Υπάρχουμε ,ζούμε και αναπνέουμε ο ένας για τον άλλον,μαζί χέρι χερι ,σαυτό το ανηφόρι που λέγεται ζωή,με μυστρί και πυλοφόρι,να χτίσουμε το δικό μα ς οίκημα,το δικό μας αγαπησιάρικο παλάτι,με υλικά ζαχαρωμένα,απ το μέλη τις κι οχι απ τα αποστάγματά της .
Λέει και ξαναλέει ο αρκουδάκος στο σκιουράκι του και γεύονται κι οι δυο τους χυμούς και τα αρώματα της φύσης και της ύπαρξής τους .
Απ το ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ…
Ο ΑΡΚΟΥΔΙΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΙΟΥΡΑΚΙ ΤΟΥ .