Φλόγα

0
144

Καίνε οι πύρινές της γλώσσες,λες και θέλει να συνεπάρει στο διάβα της τα πάντα.
Σα να μη θέλει να δει και να καταλάβει τη λάβα της και να επισπεύδει τις κολάσεις μιας συννουςίας ιδεών και αποκαλύψεων.

Τάζει και υποτάσσεται σε ένα εμπύρετο συναίσθημα,σε ένα καιόμενο κορμί ,σε μια θυσία της στιγμής,που πάντα την περίμενε,χρόνια ολόκληρα.

Συνήλθαν μάλλον οι μοίρες της ,από την πολύ γυροβολιά των σκέψεών της και απεφάσισαν να διχοτομήσουν τις ορέξεις της αρεσκείας τους .

Αλλες για το κορμί και άλλες για το μυαλό ,μα και οι δυο,θα συνεχίσουν να δώσουν το δικό τους αγώνα για καθοδήγηση και επιστράτευση σχεδίων και τρόπων συνεκμετάλλευσής τους .

Ενα όμορφο ,επιτρεπούμενο σχέδιο ,μα τα κορμιά αργοσβήνουν την κάψα εκείνη ,του πόθου και της θέλησης ,της συνάντησης,του ανταμώματος ,σε ένα δικό τους ,όμορφο και αξέχαστο περιβάλλον.

Μια αναζήτηση δική τους,με γνώμονες και αφετηρίες ,τα δικά τους όνειρα,εκείνες τις πεποιθήσεις και τα γραπτά τους κείμενα,πολύωρων συνευρέσεων της θύμησης με της προσμονής .

Στοιχειωμένα τα όνειρα ,μα τώρα όχι ,δεν υπάρχουν ψευδαισθήσεις,οφθαλμαπάτες,παρά περιμένουν το χρόνο,την καταλληλότητα εκείνη που θα επιτρέψει να ζήσουν το δικό τους πλέον,ευρισκόμενο Παράδεισο.

Φτάνει τόσο ταξίδι,τόσες Ιθάκες ,αγγιζόμενες και κατασταλαγμένες,με καμιά Πυθία ,να ασκεί τη δική της κρίση και τα δικά της μελλούμενα.

Κάθε Σκύλλα και κάθε Χάρυβδη,αρσενική ή θηλυκή,εκτροπώθηκε καταποντίστηκε,μπροστά στην ξαφνική μπόρα,ποτέ ,παρά εκείνη την έλευση του ουράνιου τόξου,που επιτέλους τους άγγιξε με το μαγικό της ραβδί,μέσα απ την ποικιλλοχρωμία του.

Ποτέ πια ασπρόμαυρα ή γκρίζα τα όνειρα,τα πεπραγμένα όλα εκείνα που δεν κατάφεραν άλλοι,να στιγματίσουν ,να σηματοδοτήσουν και να δώσουν εκείνη τη χαρά κι εκείνη την ευδιάθετη ατμοσφαιρα,χαμένων τώρα πια χρόνων.

Αντιμέτωποι με τη γύμνια των κορμιών τους ,μα κυρίως με εκείνη τη γυμνή αλήθεια ,που δε χωρά καλλωπισμού και καλύψεις.

Φτάνουν και για τους δύο,οι δικές τους ανακαλύψεις,οι δικοί τους πια κοινοί δρόμοι,σταθεροποιώντας τι άλλο ,παρά τα δικά τους όνειρα ,τις δικές τους φαντασίες και φαντασιώσεις,ευρέσεων όχι λόγων και ψεύτικων δικαιολογιών ,παρά κι οι δυο ,αντρίκια ,βλέπουν εκείνο που χαν χάσει.

Αρνητικές ενέργειες πριν παντού,διέσπειραν τα δικά τους καλά στοιχεία της ψυχής τους,με θελημμένα τα λάθος πρότυπα,τα εσφαλμένα κριτήρια ,εκείνα που μπορούσαν απλά και μόνο ,να καλύψουν στιγμές,δευτερόλεπτα ευχαρίστησης,μα στο τέλος,το τίποτα,το κενό,το άγνωστο,το χάος.

Κι όμως ήρθε η στιγμή,αγκαλιάζεται ο πόθος και η λαχτάρα,συνδράμει η θέληση και η σάρκα,μα κυρίως ,επιτελείται το έργο της σύνδέσής τους,ένα σώμα ,μια ψυχή,οι δύο εις σάρκαν μίαν.

Γίνεται το δικό τους παντρολόγημα,σκέψεων,ιδεών,ιδανικών,αξιών,συμβάντων σημαντικότατων φάρων της ζωής τους ,μα οι κυματοθραύστες ,εκεί ,επάξιοι και άγρυπνοι φρουροί ,του δικού τους είναι ,των δικών τους ψυχοθησαυρών.

Σε ένα θησαυροφυλάκειο εσωψύχων,με το αραξοβόλι των ευχών να καλεί το παραμύθι για σένα ,στα συν αννα παντήματα ,της ακρόασης ψυχής .

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.