Σφίξε με

0
29

Κράτηςέ με αγκαλιά,σφαδάζει η θέληση και η ειλικρίνεια,σε κάθε τι που αναγορεύει η θύμηση και η επιδίωξη για την τέλεση και την τελειοποίησή του .

Μη μ αφήνεις μόνη,κλαίει και σπαράζει κάθε κομμάτι της έννοιας και της υπαγόρευσης,για στάδια τέτοια ,που ούτε καν είχαν περάσει απ το μυαλό της .

Αδύναμη να πορευθεί την οδό του μαρτυρίου της ,μα κυρίως αχαλίνωτα τα πάθη και τα λάθη του εγωισμού της.

Στέκονται σιωπηλά κι εκείνη απαρηγόρητη θρηνεί στους λυγμούς της σκέψης και της εγκράτειάς της .

Μα δεν άντεξε,λύγισε ο φόβος,ο έντονος εκβιασμός,της υπακοής και της υποταγής ,στο συναίσθημα,στην καρδιά .

Εθελόντρια ,ευμετάβλητη και καθόλου απρόσμενη και απαραβίαστη,η θύρα της συλλογικής ευθύνης,του υπεύθυνου φερέτρου,καλυπτόμενοι από βέλο πένθους,μισεμού της γαλήνης της .

Παραμέρισε τη λογική ,δεν την ήθελε πια στα πόδια της να μπλέκεται,την μπέρδευε και την εξωθούσε σε σημεία και τέρατα,να τα επιβάλλει και να τα διαπομπεύσει.

Δεν την αναγνώριζε η ίδια της η ψυχή,ο ίδιος της ο εαυτός,σαν έπαιρνε εκείνο το βίαιο και τραγικά συνάμα ύφος της απελευθερωμένης τάχα στράτας και λεωφόρου,πόθου και διεργασιών αυτού.

Μα εκείνος ήξερε τα πάντα,ένοιωθε τι έκρυβε και ποια είχε στα δυνατά του χέρια,ακουμπώντας την τρεμάμενή της φωνή,,μη φύγεις,όχι ακόμα.

Δεν ήξερε πια ,ποια μιλούσε,εκείνη ή το αίσθημα το ανίκητο και το επιβαλλόμενο ,να δείξει δυνατή,μέσα στα πάθη και στα λάθη της .

Κι όμως άντεξε,πήρε δύναμη ,τον είδε στα ίσα και τον αντιμετώπισε.

Συνέχεια την παρενοχλούσε ,της θύμιζε τα τρωτά του χαρακτήρα της μα εκείνη αυτή τη φορά δε σιώπησε,σήκωσε το βλέμμα της κοίταξε τον άνθρωπό της και φώναξε με όλη της τη δύναμη.

Δε σε έχω ανάγκη ,πάρτο πια χαμπάρι,δε σε φοβάμαι δε θα με νικήσεις με τίποτα και δε θα σ αφήσω ,για κανένα λόγο.

Τραντάχτηκε ο καλός της ,μα συγχρόνως κατάλαβε πως ξεκλείδωσε μια για πάντα,εκείνη την καρδιά ,που της είχε αμπαρώσει και της είχε πετάξει τα κλειδιά μακριά ,να μην τα βρισκε κανείς ,ποτέ .

Της ψιθύρισε σιγά στ αυτί,όσο αυτή ήταν γραπωμένη πάνω του ,σαν να θελε να σταματήσει το χρόνο μια και καλή.

Αυτή θέλω,αυτή είσα ,για τώρα και για πάντα,η αληθινή μου αγάπη..και με δάκρυα στα μάτια ,σκούπισε τα δικά της ,με το ωραίο του μαντήλι,με χαραγμένο το μονόγραμμά που και της το χάρισε..Λ..ΛΑΤΡΕΙΑ ΜΟΥ !

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.