Στα χρόνια που διανύουμε ,το μεγαλύτερο ποσοστό τωνανθρώπων διακατέχεται από συναισθήματα και αισθήματα ,δε θα λεγα πρωτόγνωρα σ αυτούς,μα θα υποστήριζα ξένα προς τις αντιλήψεις μας και στις ιδιοσυγκραςίες μας.
Πάντα το ισχυρό φύλο εναπόθετε τις ελπίδες του και τις προσδοκίες του,στην αφελή ,μέχρι και παντελούς άγνοια αντίληψης,αντίδρασης,καθώς και ανάληψης των διαπροσωπικών τους σχέσεων,σε ότι αφορά γυναίκες,έρμαια των άλλων,δικών τους ή ξένων ατόμων,σε σχέση με την τοποθέτηςή τους και τη διεκδίκηςή τους ,στα θέλω και στα πρέπει των άλλων .
Οι σχέσεις απο τα παλιά χρόνια ,είχαν αμφιταλαντεύσεις ,διακυμάνσεις ,μα πάντα είχαν μάθει να υπερτερούν και να ενισχύουν τα θέλω των αντρών,παραμερίζοντας διά παντός το τι ήθελαν,ζητούσαν και αναζητούσαν οι γυναίκες,τα δικά τους όνειρα ,τα δικά τους σχέδια,τα δικά τους,έστω και παραμικρά πλάνα,για μια ζωή,αντίληψη,ακόμα και για τις προσωπικές τους στιγμές.
Τα πάντα ήταν αντιλαμβανόμενα υπο το πρίσμα της κρίσης και της επίκρησης ,του επιβουλάτορα,του αφέντη άντρα,που αδιαφορούσε για τη γυναίκα ,τη θέση της ακόμα και μέσα στην ίδια την κοινωνία.
Τα χρόνια άλλαξαν και οι σχέσεις πλέον,ισοπεδώθηκαν,διαμελλίστηκαν και κυρίως αφεθήκαν έρμαια στη θέληση,στη σύμπραξη από κοινού,τόσο των ατόμων που την απαρτίζουν,όσο και στην ανοχή και την αντοχη που τους χαρακτηρίζει,
Σχέσεις,που καταντούν,υποσχέσεις,μιας βραδιάς,ενός αγοραίου έρωτα,ενός καθηλωμένου στα χρόνια και στα ζ΄όρια ,που αναζητούν λυτρωτικές,κατά τα δικά τους πιστεύω,στιγμές,ξενοιασιάς,ανεμελλειάς,μα κυρίως αδιαφορίας,απέναντι στα τόσο θέματα που χουν προκύψει και που σίγουρα και οι ίδιοι θα έχουν κάποιο μερίδιο ευθύνης,μην πω το μεγαλύτερο.
Σχέσεις ,που αποτελούν το άλφα και το ωμέγα της ζωήςτους,συννειφασμένες με μεγάλα λόγια ,φράσεις βαρύγδουπες,μα μόλις έρθει η στιγμή να γίνουν πράξεις,φεύγουν θεαματικά με έξοδο μεγαλοπρεπή και ακαριαία ,μα άλλες φορές ,εξαφανίζονται διά παντός ,στέλνοντας είτε ένα ψυχρό μήνυμα,ανίκανοι να αντιπαραταχθούν με το ταίρι τους,οπότε διαλέγουν την εύκολη λύση,χωρίς να βρεθούν στην απολογητική θέση να δώσουν τις απαιτούμενες εξηγήσεις και αναλύσεις,σε ότι προέκυψε εξ αιτίας τους.
Ποιος να μας το λεγε,πως το να συνάψουν δυο άνθρωποι ,μια ιδεατή,και όχι μόνο σχέση,θα φάνταζε περίεργο,θαυμάσιο μεν,αλλά δυσπρόσιτο και δυσεφάρμοστο.
Πολλοί θεωρούν ως μόνη λύση διαφυγής,το να αφεθούν στον εαυτό τους,να παραμυθιαστούν,όλα αυτά εν γνώσει τους,αρκεί να ζήσουν το όνειρό τους.
Δε θα ταχθώ εναντίον τους,μα το κυριότερο μέλλημα που πρέπει να προκύπτει,είναι να ειμαστε εμείς καλά ,με τον εαυτό μας κυρίως και μετά με όλους τους άλλους.
Για να επιτευχθεί αυτό ,αν όχι σε άριστο βαθμό,τουλάχιστον στον υπέρτατο βαθμό,θα πρέπει καταρχάς,να σεβόμαστε τον ίδιο μας τον εαυτό,να μην του δίνουμε εναύσματα και δικαιώματα ,να τον ταλαιπωρούμε,μέσα από δυσνόητες σχέσεις,που από την αρχή ,έχουν κάνει αισθητή την παρουςία τους,ζιζάνια που παραπέμπουν στην ανασφάλεια,την αμφιβολία,μα κυρίως στα δικά μας πισωγυρίσματα,που μόνο κακό θα επιφέρουν.
Το να ζήσει κάποιος το δικό του όνειρο,δεν είναι ούτε κατακριτέο,ούτε φυσικά και επικριτικό.
Κανείς δεν μπορεί να είναι σε θέση να ταχθεί εναντίον κάθε ατόμου,που είτε λογικά είτε παράλογα ,θέλει να θέσει τον εαυτό του,ως πειραματόζωο,στην εξερεύνηση και την πρακτική ανάλυση ενός φαινομένου,που ο ίδιος θα κρίνει θετικά ή αρνητικά ,όςο θα αφορά την εξέλιξή του ή την πλήρη παύση του.
Η ζωή μας κυλάει,εξελίσσεται και έχει χρήσει εμάς τόσο παρατηρητές της,όσο και μέλη της,που αποφασιστικά ,έντιμα και πάντα με το χέρι στην καρδιά ,θα πρέπει να παίρνουμε αυτές τις αποφάσεις ,που δε θα τείνουν άλλες συγκυρίες,να αλλοιώσουν το χαρακτήρα μας ,τα πιστεύω μας και κυρίως να μην κλονίσουν τα ήθη και τα ιδανικά μας.
Στο τρελλό γαιτανάκι,που όλοι μας ,κάποια φορά θα στροβυλλιστήκαμε,υπό τους ήχους των σειρήνων και τα μεθυστικά κεράσματα ,ξενοιασιάς ,έστω και αδιαφορίας,πρέπει να δείξουμε σύννεση, καλοςύνη και να παραδειγματιστούμε ,μέσα από τα λάθη μας ,τα πάθη μας.
Ο καιρός που αφηνόμαστε εν γνώσει μας ή εν αγνοιά μας,θέτει και παραθέτει εμπρός μας ή ακόμα και στο πίσω μέρος του μυαλού μας,ευθύνες,αποδοχές ,παραδοχές,μα με βάση και πάντα λογικό συμπέρασμα,το ότι καλές είναι και οι τρέλλες,οι αποστασιοποιήσεις απο τα ζωφερά ζητήματα που κατά καιρούς μας απασχολούν ή θα μας απασχολήσουν,μα το κυριότερο και το σημαντικότερο,είναι η συννειδητοποίηση όλων αυτών.
Να καταστήσουμε υπεύθυνο τον εαυτό μας,να συμπράξουμε ,λογική και συναίσθημα,φορείς και τομείς,άκρως αντίθετοι και παραβατικοί μεταξύ τους,μα με στόχο και σκοπό,αυτοσκοπό.τη λύτρωση,το βάπτισμα ,από την πυρά ,στην κάθαρση,νου,συννειίδησης και κυρίως ελάφρυνσης της ψυχής μας.
Στο διάβα της ζήσης του καθενός μας,έρχονται ,πλησιάζουν διάφορα τερτίπια του μυαλού μας,που αν δεν είμαστε σε θέση να τα χειριστούμε και να τα διαχειριστούμε σωστά και με μέτρο,θα βρεθούμε στη δυςάρεστη θέση,να έρθουμε αντιμέτωποι με το καλό κομμάτι του εαυτού μας που θα μας ζητήσει αδιαμφισβήτητα,το λόγο,γιατί το παραγκωνίσαμε και θελήσαμε να επιδιώξουμε την άμεση αποκολληςή του από αυτό,επιδιώκοντας να αποδείξουμε ότι υπερτερεί ο χείριστος εαυτός μας,το χειρότερό μας κομμάτι ,
Για όλα υπάρχει μια εξήγηση,μια ειλικρινής αποδέσμευση του καλού από τον κακό μας εαυτό,μόνο και μόνο να δείξουμε στους άλλους ,όχι ότι αξίζουμε,γιατί αυτό εξυπακούεται πάντα,άσχετα αν κάποιοι θέλουν να το καθηλώσουν,να το υποδουλώσουν,στη σκλαβιά και στην επιβολή ενός τάχα ισχυρού φύλου,που διώκει και επιδιώκει,τον αφανισμό ,τον εξευτελισμό,την υποβάθμιση των καλών στοιχείων του άλλου,με αποτέλεσμα βρισκόμενο σε άμυνα,για να θωρακίσει τη μοναξιά του και την παντελή έλλειψη προσωπικότητας,που πάνε να του επιβάλλουν,δείχνει τα δόντια του,μπήγει τα νύχια του στη σάρκα του ,ώστε ός μεγαλύτερο πονο προκαλεί εκείνο στο σώμα του,ανάλογο και αντίστοιχο πόνο ,να προκαλέσει σ αυτούς που τον εκμηδενίζουν,αδιαφορούν παντελούς,στοχοποιοώντας το για τα χειρότερα που μπορούν να συμβούν ,να διαδραματιστούν,παρά να το επαινέσουν,να του πουν έστω και μια καλή κουβέντα.
Οπως σας είπα το μυαλό ,κάνει πολλά παιχνίδια,άλλοτε αρεστά σε εμάς και στους άλλους και άλλοτε το παρατραβά το σχοινί ,με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε μια κλωστή,σε μια τραγική ισορροπία,που πρέπει να υπερτερεί το καλό από το κακό ή το αντίθετο.
Σε ένα σκωτςέζικο ντούς που κλήθηκε να συμμετέχει ,μα με αυτοσκοπό πια ,την αυτοκαταστροφή,τη λύτρωση,ώστε να απαλλαχθεί και αυτό και οι άλλοι από αυτό,ή να πάρει δύναμη,εσωτερική να αντιμετωπίσει ,να σταθεί στα πόδια του,να κατευνάσει το μίσος του,από την αδικία που χει δεχθεί και να ταχθεί εναντίον όλων αυτών των επικριτών του,που τόσο εύκολα με ελαφριά την καρδία το κατέκριναν,βάναυσα και φθονερά?
Τίποτα δεν είναι εύκολο,τίποτα δεν αγγίζει τα όρια της τελειότητας και της απόλυτης καταννόησης,κινήσεων,πράξεων και αντίληψής μας.
Τα πάντα αιωρούνται σε μια σφαίρα,φανταστικού.σε έναν κόσμο απρόσιτο και δυσνόητο,μα το μόνο επίτευγμα και αριστείο ,που θα μπορούσε να δωθεί και να παραδωθεί ,είναι της αξίας,της τιμής,της ειλικρίνειας,της αλήθειας μας και μόνο.
Με συμπαραστάτη ο καθένας μας,την αλήθεια του,την ψυχή του,μα κυρίως την καθαρότητα της σκέψης μας και ποτέ ένα θολωμένο μυαλό,θα μπορούμε να καταφέρουμε κάθε τι ιδεατό και αρεστό προς εμάς.
Με το να καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας,να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας,δεν αποδεικνύουμε στους άλλους ότι θα τα καταφέρουμε,αλλά μόνο και μόνο σε εμάς τους ίδιους,να δώσουμε σημεία ζωής,ενέργειας και ποτέ παθητικής στάσης,απέναντι σε κάθε τι που μας απασχολεί,μας αγγίζει ,μας ενοχλεί,μας αφορά ,μα με γνώμονα το δικό μας προσωπικό όφελος,κέρδος,αναφερόμενη στην ψυχική μας ισορροπία και ποτέ αντισταθμιζόμενη με το κέρδος το χρηματικό,των διαφόρων παροχών δήθεν,μα πάντα αποσκοπούμενων και κάπου,ιδιοτελώς,ανειδιοτελλώς,να ορθώνουμε τα τείχη μας,να βάζουμε όρια τους ηθικούς μας φραγμούς,ώστε να αποδείξουμε ,πρώτα σε μας και ύστερα στους άλλους,πως ήρθε και η δική μας η ώρα.
Να δείξουμε και να αποδείξουμε,πως μέσα στις σχέσεις,υποσχέσεις,υπερτερεί και μας αρμόζει ο βασικός και κυρίαρχος ρόλος,του ατόμου που θα διαχειρίζεται και θα χειρίζεται τις καταστάσεις,τα γεγονότα πάντα και παντού ,με βάση και κυρίαρχο συναίσθημα,της αξίωςή μας και ποτέ της απαξίωςής μας,από τους άλλους.
Η φυγή,ως διαφυγή ,ακομα και ως αποφυγή,δε θα σταθεί ποτέ υπέρ μας,θετικός συμβουλάτορας,γιατί το ζήτημα είναι η πάλη στη βιοπάλη και όχι το να παραιτηθώ,ως έρμαιο να αφεθώ.
Κάθε χαρακτήρας δεν έχει την ίδια δύναμη,το ξέρουμε όλοι,
Στο χέρι μας είναι να την αποκτήσουμε και να την αποδείξουμε,,για μας και μόνο.