Στάσου.
Κάθισε να δεις και να λογικευτείς,να ελέγξεις παραμέτρους και καταστάσεις.
Μην τρέπεσαι σε φυγή και μην ντρέπεσαι για τα όσα νοιώθεις ή σε κάναν να νοιώσεις…σώπα!
Αυτά πρέπει να τα λέμε συνέχεια ,στην καρδιάμας,σ αυτό το μυ ,που λίγα άτομα ξέρουν να του φέρονται ,να του συμπεριφέρονται.
Πάλλεται αδιάκοπα,στέλνει το αίμα στα αγγεία,αιμμοφόρα,αλλά άλλοτε και σαρκοφόρα,στην ιδέα και στην εικόνα ,ενός κορμιού,που αναγγέλεται αργά ή γρήγορα ο θάνατός του.
Μια καρδιά ,που εκεί το αίμα που κυλά,σ αυτή την πέτρινη κι ακλόνητη ,είναι πια στάσιμο,έχει μείνει αποσβολωμένο και κοιτά μόνο τη ροή του κι όχι την κατευθυντήριά του διαδρομή.
Κι αυτή πολλές φορές σταματά,κομπιάζει,μπροστά στο θεριό εκείνο που αναγκάζεται να αντιμετωπίσει.
Στάσου της φωνάζουμε,μη φεύγεις,μείνε,πάλεψε,μα και πάλι εκείνη ,αγκομαχά,βαριαναστενάζει,κουράστηκε ίσως ,σίγουρα να παλεύει.
Εδωσε πολλές μάχης,άλλοτε νικηφόρες κι άλλοτε ,ηττημένα κεφάλια,σκύψαν στην οχλαγωγία του πέτρινου ινδάλματος.
Κομμάτια σπαρμένα από δω και από κει,σε κάμπους ,πεδιάδες,άγονες,άνυδρες,αφού το ύδωρ,στέρεψε ,σε εκείνα τα πηγάδια της λησμονιάς και της αναζήτησης.
Χάρτες πάλευε να βρει,πορείες να χαράξει,μα στο τέλος ,ανίκανη ,αυτή και η ψυχή,συνομώτησαν να φύγουν για μακρινό ταξίδι.
Στις ζωές μας,ζούμε,αντικρύζουμε στάσεις και περιπτώσεις,που ναι ,οι συνομωσίες αυτές,ίσως και να κάνουν και καλό ,μα ένα δεν ξέρουμε και δε θα μάθουμε ποτέ.
Αν αυτή η καρδιά κάποτε λυγίσει,μαλακώσει και καταλάβει πως η ροή ,η στάσιμη εκείνη ,αποκτήσει κυκλοφορία ,συνωστισμό,από αγγεία αιμμοφόρα και όχι σαρκοβόρα,πώς θα την αντιμετώπιζε η ψυχή?
Χρόνια ,με τα χρόνια ,αιώνες πια ,εκείνη η καρδιά ,βρίσκεται παραδωμένη ,προδομένη και αφοπλισμένη,στα εργοστάσια της μνήμης και του καθήκοντος.στα λατομεία εκείνα,που όσα μπουρλότα και αν της ρίξουν,τίποτα δε θα φανεί ,στο προσκήνιο.
Μάλλον τα σκυροδέματά της ,άντεξαν σε πόνο,χρόνο και θύμηση,στο παρασκήνιο!
Μα τώρα ,δεν ακούει κανένα,δεν μπορεί να σταθεί,το ταξίδι της έχει αρχίσει,το πέταγμά της ,αέναο ,στον έναστρό της ουρανό και στο δικό της από δάκρυ κατακτώμενο θόλο της .
Σσσς…..σιγή ,σιωπή,μας ακούει!!!