Μέτρα.
Επρεπε να φτάσω να σταθώ
Απέναντί μου να αντικρύσω
Κάποιον που δεν ήξερα
Σταράτα να του μιλήσω.
Ηταν μικρός και άβγαλτος
Ηρθε πρώτα και είπε
Μα τώρα που μεγάλωσε
Λοιώμα δε θα κείται.
Θα σταθεί απέναντι
Θα κρατήσει τα υνια
Γερά και σφιχτά
Πάντα με αγωνίά.
Θα θέτει και σε κίνδυνο
Ισως και να ρισκάρει
Κεράκι με θυμίαμα
Ποτέ δε θα το πάρει.
‘Οπως του το χάριζαν
Να φύγει να αφήσει
Εγκόσμιες επιδρομές
Στο είναι να χαρίσει.
Του κόψαν νόμιζαν
Ομφάλιο το λώρο
Μα ήταν απλά
Αρχή ψυχής του δώρο.
Το πήρε και το χάρηκε
Του δωσε να καταλάβει
Πως τώρα όλα άλλαξαν
Μεταλαβιά θα πάρει.
Σώμα και αίμα του Χριστού
Ραίνει την καρδιά του
Πέννα μα και χαρτί
Είναι το εύρημά του .
Άχραντα είναι γι αυτόν
Μυστήρια της ζωής του
Εύχεται ανελλειπώς
Να ναι αυτή μαζί του .
Εμπνευση και θαλπωρή
Κοιτάζει και επιμένει
Σπάει με μιας το γυαλί
Ξέρει τι περιμένει.
Δε φτάνει να του πει
Ποιος είναι τι ζητάει
Παρά στο βάθος της ψυχής
Δικής του το κοιτάει.
Είναι αγνό και ανόθευτο
Μερίδιο ανθρώπου
Λες και εκτινάχθηκε
Από άλλου εύρημα τόπου .
Μισεί και πεθυμά
Ολο και να γνωρίζει
Σοφότερος να γίνεται
Τον κόσμο να ορίζει.
Είναι στα πάνω του αυτός
Το λέει το φωνάζει
Γιατί βρέθηκε ευτυχώς
Κάποιος που να του μοιάζει.
Δεν το συγκινούν
Σαρκικά τα πάθη
Ειναι της μύησης απτός
Πνεύματος νου εστάθη.
Μυσταγωγός και μέντορας
Σε απάτητο λημέρι
Λες και η τύχη του στησε
Ξάφνου ζωής καρτέρι.
Μα δεν έχει εκεί ληστές
Μήτε και το φθονούνε
Ψυχή είναι και καρδιά
Νους που το ζητούνε.
Να πάει να σταθεί
Σιμά να ξεδιψάσει
Με βήμα εκεί γοργό
Να πάει να ξαποστάσει.