Εςύ ξέρεις!
Σήμερα δε θα ρθω να σου ανάψω το κεράκι σου ,λατρεμένη μου γιαγιούλα ,μα η σκέψη μου δευτερόλεπτο δεν έφυγε τόσα χρόνια από κοντά σου ..
Σε νοιώθω και σε αισθάνομαι ,ειδικά όταν σε επικαλούμαι για βοήθεια ,πάντα εκεί , με το δικό οου τρόπο ,να μου δίνεις τις συμβουλές και εγώ να τις ερμηνεύω σττη συνέχεια.
Τώρα έχεις παρέα το γιόκα σου τον αγαπημένο μου θειούλη ,,που κι εκείνος δεν έχει φύγει ,δευτερόλεπτο απ τη θύμηςή μου
Πως άλλωστε .
Να ξερες πως θα θελα να το έλεγα και για μια άλλη ψυχή ,που μ έκανε εξ αρχής να νοιώθω ξξένη,αποκομμένη απ το σόι τηςέτσι πίστευε,ενώ ο παππούλης μου ,που χα γνωρίσει,καλοσυνάτος και πάντα τη μάλωνε και τη συμβούλευε να μου φέρεται καλύτερα.
Είναι ο πόνος και τα δάκρυα,που κάλυπταν βραδια ολόκληρα τα παιδικά μου χρόνια,,παλεύοντας να καταλάβω ,γιατί δε μου δειχνε τη στοργή ,την αγάπη,τη φροντίδα και το νοιάξιμο το δικό σου .
Τ άλλα εγγόνια φυσικά ,ουδεμία σχέση με μένα ,,μα ερχόταν τα καημένα σε δύσκολη θέση ,όταν μεγάλωναν και διέκριναν κι εκείνα την τεράστια αλλαγή συμπεριφοράς απέναντί μου..
Με το πέρασμα του χρόνου ,κατάλαβα τι ήταν εκείνο που την έκανε,αν οχι να με μισεί ,να μη θέλει καν να με βλέπει.
Ηταν γιατί ήμουν το υιιοθετημένο παιδιί και της θύμιζε μάλλον τη μαμά μου ,που δεν της προσέφερε το εγγόνι που τόσο λαχταρούσε απ το γιο της.
Κι όμως ξαδέρφια θείες θείοι,στάθηκαν τόσα άξια και τόσο λατρεμένα απέναντί μου ,,που ναι ,είναι οι δικοί μου άνθρωποι και δενν τους αλλάζω με τίποτα και με κανένα υποκατάστατο ,,όπως θα ναι πλέον,σόι,υπό βιολογικών γονέων συγγένεια.
ΟΧΙ,,,ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΚΙ ΗΓΕΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ,ΟΙ ΙΚΕΤΕΣ ΜΟΥ ,,ΟΙ ΦΑΡΟΙ ΜΟΥ ,ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΣΒΗΣΕΙ Η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΛΑΜΠΑΔΕΥΣΗ ΓΝΩΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΩΝ.
Μια Αγάπη,αδιαπραγμάτευτη,απίθανη,τέλεια…ολότελα ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΑΣΥΓΚΡΙΤΗ με κάθε τάχα αγάπη,τάχα βιολογικού γονέα,που το μόνο που έκανε ΑΠΑΛΛΑΧΤΗΚΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΒΑΡΟΣ..ΤΟ ΟΠΟΙΟ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΙΧΕ ΣΥΝΕΤΕΛΕΣΣΕΙ….
Γιαγιούυλα μου γλυκιά ,να ξερες ,τι δε θα δινα να σε έβλεπα ,στο παραμικρό ελάχιστο δευτερόλεπτο της ζωής μου ,στο να ανταλλάσσατε και την παραμικρή μαςς ματιά ,εκείνη που χανόμουν σττην αγαλλίαση της ψυχής σου και στο ήρεμό σου βλέμμα.
Σ εκείνη την αγκαλίτσα τη ζεστή και που από μικρή ,δε σ άφηνα μόνη σου ,ενώ πηγαίναν να διασκεδάσουν οι γονείς μου .
Δεν είναι η μέρα ,που σκίζει την ψυχή μου ,δεν είναι ο χρόνος,μα είναι η συννειδητοποίηση ,το κενό ,το χάος εκείνο που πάντα σε επικαλούμαι και πάντα είσαι δίπλα μου .
Κι ομως κατοικείς μέσα μου ,σ ΄όλο μου το είναι δυνατό και απρόσμενα ίσως για τους άλλους,,μα για μένα απόλυτα αποδεκτό και φυσιολογικό,γιατί πολύ απλά ΠΟΤΕ ΔΕ ΒΓΗΚΕΣ ΑΠΟ ΚΕΙ…
ΝΑ ΧΕΙΣ ΑΓΓΕΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ,ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ,,ΓΙΑΤΙ ΕΚΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΗΤΑΝ ΑΝΕΚΑΘΕΝ Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ .
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΓΙΟ ΣΟΥ ,ΤΟ ΛΑΤΡΕΜΕΝΟ ΜΟΥ ΘΕΙΟΥΛΗ ,,,ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟΣΟΟΟΟΟ….
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΘΕΙΟΣ ,,,ΗΤΑΝ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ !
Ανθρωπος Ψυχή ΥΠΕΡΟΧΗ ΚΑ ΑΨΕΓΑΔΙΑΣΤΗ..
Κάποια στιγμη ,απ οποια πλευρά και να είμαστε ,απλά θα σας νοιώθω και πάλι ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ !!!
ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΑΣ ΡΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΕΔΑΦΙΑ ΨΥΧΗΣ !!!